چکیده:
دانش سیاسى در این پژوهش، مجموعه‏اى وحدت‏یافته از سنت‏سیاسى است. منظور از نت‏سیاسى، مجموعه‏اى از میراث علمى و عملى، و تجارب بازمانده از گذشته دور و نزدیک، اسلامى و غیر اسلامى است که همراه ما، یا در زندگى سیاسى ما حضور دارند. (1)
این سنت‏با دیدگاهها و مبانى متفاوت تفسیر شده است; «تفسیر مبتنى بر تجدد غرب‏» و نیز، «فهم سنتى از سنت‏»، دو دیدگاه اساسى هستند که چشم‏اندازها و نتایج متفاوتى از دانش سیاسى دوره میانه ارائه داده‏اند. روش نخست که «شرق‏شناسى‏»، (Orientalism) نامیده شده است، به لحاظ معرفت‏شناختى، بیرون از سنت‏سیاسى دوره میانه قرار گرفته و دانش سیاسى این دوره را به اعتبار دوران، (Epoch) غیریت‏سازى، که متغایر با دوران جدید غرب است، اما بر مبناى تجدد اروپایى، ارزیابى مى‏کند. لیکن روش دوم، دانش سیاسى دوره میانه را نه به اعتبار دورانى که سپرى شده است، بلکه به مثابه دوره‏اى، (Period) از سنت اسلامى تلقى مى‏کند که پرسشهاى آن مى‏بایست در درون سنت و با توجه به الزامات آن طرح شود.
به نظر مى‏رسد که هر دو تفسیر فوق، آمیزه‏هاى ایدئولوژیک دارند و پژوهش در دانش سیاسى دوره میانه را به قلمروها و نتایج از پیش تعیین شده سوق مى‏دهند. اما از آن روى که بسیارى از تحقیقات انجام شده در اندیشه‏هاى سیاسى اسلامى در دایره الزامات دو الگوى شرق‏شناسانه و سنتى قرار دارند، طرح اجمالى آنها نه تنها خالى از فایده نیست، بلکه پرتوى بر برخى معضلات معرفت‏شناختى در تحقیق حاضر خواهد افکند.

دانــلود