چکیده:
امام حسن(ع) فرمود: «[الشُّجاعَةُ] مُوَافَقَةُ الْأقْرَانِ وَالصَّبْرُ عِنْدَ الطِّعَان؛^[1] [شجاعت، یعنی] پایدارى در میادین نبرد، و دلیرى هنگام پیشامدهای ناگوار.» ‏متأسفانه برخی می‌‏پندارند که شجاعت امام حسن مجتبی(ع) کمتر از امامان دیگر بود و در میدان نبرد، شهامت و شجاعت لازم را نداشت و به همین جهت، از جنگ فاصله گرفت و زمام امور را به معاویه سپرد. این تصور، پنداری است باطل یا اینکه گوینده آن، از روی غرض‌ورزی به این سخن دامن می‏زند. در این نوشتار، به گونه‌‏ای مختصر در پی آن هستیم که نادرستی چنین پنداری را روشن نماییم. در آغاز، لازم است چیستی شجاعت و اهمیت و نشانه‌های آن بررسی شود. [1]. ابن شعبه حرانى‏، تحف العقول، ص 226.

دانــلود