چکیده:
قرآن کریم و پیشوایان معصوم ع به پیروان خود می‌آموزند از نگاه محدود ظاهری به زندگی پرهیز کنند و با اندیشه و ژرف‌نگری، به حیات واقعی انسان بنگرند. ازاین‌رو، آخرین کتاب آسمانی با دقیق‌ترین تعبیرها انسان‌های زنده را به حیات دعوت می‌کند: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکمْ لِمَا یُحْیِیِکمْ؛  ای کسانی که ایمان آورده‌اید! چون خدا و پیامبرش شما را به چیزی فراخواندند که به شما حیات می‌بخشد، آنان را اجابت کنید.»
نیل به زندگی معنوی و برخورداری از حیات طیب و در نتیجه، پیدایش حیاتی جدید، برتر و بالاتر از زندگی معمولی و ظاهری، در گرو تحقق شاخصه‌ها، مؤلفه‌ها و همچنین راهکارهایی است که در آیات و روایات بیان شده است. برای برخورداری و دستیابی به چنین آرمانی، باید آنها را شناخت و بدان‌ها عمل کرد تا زیبایی‌های زندگی بیشتر شده، سطح بالاتری از زیبایی و کمال حاصل شود. یکی از بهترین راه‌ها برای دست یافتن به این هدف، بخشش است. در این نوشتار، می‌کوشیم با نگرش به سخنان و سیره حسین‌بن‌علی، به تبیین فضیلت «بخشش» بپردازیم.

دانــلود