مشارکت سیاسی در نظم‌های غیرمردم‌سالار (نظم ولایت، خلافت و سلطنت)
نویسنده:
سیدسجاد ایزدهی
،
سیدسجاد ایزدهی
،
مقاله نشریه: علوم سیاسی » سال 1397 شماره 82 - تابستان 97
چکیده:
مشارکت سیاسی مردم در گونه‌های متفاوت از نظام سیاسی و متناسب با مبانی و ساختار آن نظام، رویکرد متفاوت یافته است. در حالی که در نظام‌های مردم‌سالار، مردم، رکن اساسی در تعیین کارگزاران و تصمیم‌سازی شمرده می‌شوند، در نظام‌های غیرمردم‌سالار نیز مردم از جایگاهی متناسب با ساختار آن نظام برخوردارند. برخلاف نظام ولایی که گستره مناسبی از جایگاه مردم و مشارکت سیاسیِ آنان را باور دارد، در نظام خلافت و سلطنت، نهتنها جایگاه مضیّقی برای مشارکت سیاسی مردم در نظر گرفته شده، بلکه نظام سیاسی به گونه‌ای است که ظلم و نابرابری (تعدی به حقوق مردم) در ساختار آن به صورت نهادینه وجود دارد. این مقاله، ضمن تبیین و توصیف مؤلفه‌های سه گونه نظام سیاسی ولایت، خلافت و سلطنت، جایگاه مردم و ظرفیّت‌های هرکدام از این نظام‌های سیاسی را در خصوص مشارکت سیاسی مردم ـ بر اساس سیر تحوّل تاریخ‌مدار شکل حکومت در تاریخ اسلام، یعنی نبوّت، ولایت، خلافت و سلطنت ـ مورد بررسی و مقایسه قرار می‌دهد؛ گرچه حداکثری یا حداقلی بودن مشارکت سیاسی، دلیلی بر مطلوبیّت گونه نظام سیاسی نیست و این قضیه ملاک ارزشیابی نظام سیاسی نخواهد بود، بلکه آنچه ملاک ارزیابی و مطلوبیّت نظام است، مبانی و هنجارهایی است که گونه متفاوت و متمایز مشارکت سیاسی بر آن مبتنی است.
مشارکت سیاسی مردم در گونه‌های متفاوت از نظام سیاسی و متناسب با مبانی و ساختار آن نظام، رویکرد متفاوت یافته است. در حالی که در نظام‌های مردم‌سالار، مردم، رکن اساسی در تعیین کارگزاران و تصمیم‌سازی شمرده می‌شوند، در نظام‌های غیرمردم‌سالار نیز مردم از جایگاهی متناسب با ساختار آن نظام برخوردارند. برخلاف نظام ولایی که گستره مناسبی از جایگاه مردم و مشارکت سیاسیِ آنان را باور دارد، در نظام خلافت و سلطنت، نهتنها جایگاه مضیّقی برای مشارکت سیاسی مردم در نظر گرفته شده، بلکه نظام سیاسی به گونه‌ای است که ظلم و نابرابری (تعدی به حقوق مردم) در ساختار آن به صورت نهادینه وجود دارد. این مقاله، ضمن تبیین و توصیف مؤلفه‌های سه گونه نظام سیاسی ولایت، خلافت و سلطنت، جایگاه مردم و ظرفیّت‌های هرکدام از این نظام‌های سیاسی را در خصوص مشارکت سیاسی مردم ـ بر اساس سیر تحوّل تاریخ‌مدار شکل حکومت در تاریخ اسلام، یعنی نبوّت، ولایت، خلافت و سلطنت ـ مورد بررسی و مقایسه قرار می‌دهد؛ گرچه حداکثری یا حداقلی بودن مشارکت سیاسی، دلیلی بر مطلوبیّت گونه نظام سیاسی نیست و این قضیه ملاک ارزشیابی نظام سیاسی نخواهد بود، بلکه آنچه ملاک ارزیابی و مطلوبیّت نظام است، مبانی و هنجارهایی است که گونه متفاوت و متمایز مشارکت سیاسی بر آن مبتنی است.
مشارکت سیاسی در نظم‌های غیرمردم‌سالار (نظم ولایت، خلافت و سلطنت)
3/21/2018 12:00:00 AM
الگوى مشارکت سیاسى در نظریه‌هاى ولایت فقیه
نویسنده:
شریف لک زایى
،
مقاله نشریه: علوم سیاسی » سال 1381 سال پنجم - شماره بیستم - زمستان 81
نظم های سیاسی در فقه شیعه و ظرفیّت سنجی آنها در خصوص مشارکت سیاسی
نویسنده:
سید سجاد ایزدهی
،
مقاله نشریه: علوم سیاسی » سال 1393 شماره 66 - تابستان 93
زن و مشارکت سیاسی
نویسنده:
محمد جواد ارسطا
،
مقاله نشریه: علوم سیاسی » سال 1377 سال اول - شماره اول - تابستان 77
ولایت و خلافت امام على (ع) در قرآن
نویسنده:
فدکى سید جعفر صادقى
،
مقاله نشریه: پاسدار اسلام » سال 1389 شماره 289
ولایت و خلافت امام علی (ع) در قرآن
نویسنده:
سیدجعفر صادقی فدکی
،
مقاله نشریه: پاسدار اسلام » سال 1384 دي 1384 شماره289
استقلال سیاسی زنان در مشارکت سیاسی
نویسنده:
روح الله شریعتی
،
مقاله نشریه: علوم سیاسی » سال 1399 بهار 99 - مسلسل 89
استقلال سیاسی زنان در مشارکت سیاسی
نویسنده:
روح الله شریعتی*
،
مقاله نشریه: علوم سیاسی » سال 1399 بهار 1399 شماره 1
"مشارکت سیاسی در نظام سیاسی اسلام"
پایان‌نامه: وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه - دانشکده الهیات و معارف اسلامی - 1384 - [کارشناسی ارشد]
مفهوم مشارکت سیــاســى
نویسنده:
داود فیرحی
،
مقاله نشریه: علوم سیاسی » سال 1377 سال اول - شماره اول - تابستان 77
امام خمینى؛ ولایت فقیهان و مشارکت مردم
نویسنده:
غلام حسن مقیمی
،
مقاله نشریه: علوم سیاسی » سال 1378 سال دوم - شماره پنجم - تابستان 78