چکیده:
قاعدة لطف از قواعد مهم کلامی است که مکاتب مختلف کلامی در اسلام، آن را در اثبات بعضی از اصول اعتقادی اساسی خود، به کار گرفته‌اند. متکلمان امامیه اصل امامت را و متکلمان معتزلی لزوم وعد و وعید را که از اصول اساسی این مکتب است از طریق قاعدة لطف اثبات نموده‌اند، اما متکلمان اشعری و بعضی از معتزلة بغداد این قاعده را انکار نموده و به ابطال آن پرداخته‌اند.  هدف از نگارش این مقاله این است که، با توجه به اهمیت این قاعده در کلام اسلامی، ادلة عقلی و نقلی متکلمان اسلامی را در اثبات وجوب لطف بررسی کنیم. افزون بر آن، بررسی دیدگاه متکلمان اهل سنت نسبت به قاعدة لطف و نقد ادلة عقلی‌ که مخالفان قاعدة لطف در ابطال وجوب لطف از آن بهره می‌گیرند نیز از مباحث حایز اهمیت این مقاله است.

دانــلود