چکیده:
نویسنده در نوشته پیش رو، با بیان توصیفی – تحلیلی و روش کتابخانه ای، دیدگاه صاحب کفایه در معنای مراد از قاعده مشهور" لاضرر" را مورد نقد قرار می دهد. پرسش اساسی این است که آیا مختار آخوند خراسانی در تصرف معنوی حدیث مشهور "‌لاضرر"‌از استحکام قابل انتظار برخوردار است و یا به طور جدی قابل مناقشه است ؟‌! مدعای نگارنده این است که دیدگاه ایشان به طور جدّی قابل ایراد است. ضرورت پرداختن به قاعده "‌ لاضرر"‌ با گسترش کاربرد آن و نقد دیدگاه اصولی متأخر و مقتدری چون صاحب کفایه بر کسی پوشیده نیست. شرح اصولی فوق الذکر از قاعده مذکور، با قول اهل لغت، عالمان صرف و بلاغت، اصول لفظی و نیز مفسران زیادی ناسازگار می باشد. نتیجه مقاله این است که، قاعده مورد بحث، در عین ایجاز بلاغی، حکایت از فن مترقی قانون نویسی داشته و دو فقره قاعده(لاضررو لاضرار)‌ به طور ظریف و شگفت انگیزی، هم مفید حکم وضعی و هم مُثبت حکم تکلیفی می باشد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد