چکیده:
انسانها در نزد خداوند متعال، به گونه تکوینى، داراى کرامت‏اند، کرامتى که مى‏توانند با رفتار اختیارى خود، آن را استوار و یا سست سازند. در دنیاى کنونى، بعد از پشت سر گذاردن تجربه‏هاى تلخ و شیرین بسیار دولتها و مردمان، به بخشى از این کرامت پى برده شد. شمارى از دولتها، سیاستمداران و... به تلاش برخاستند، تا آن چه را از سوى قدرتها نادیده گرفته و پایمال مى‏شود، احیا کنند و در چارچوب پیمان جهانى آن را به رسمیت بشناسانند، و براى رعایت و پاى بندى به مواد آن، آن را در قالب حقوق بشر مطرح کنند.
امّا اسلام، قرنها پیش، این کرامت ذاتى انسان را مورد تأکید جدّى قرار داد و راه‏هایى را براى حفظ آن، فراروى انسانها نهاد. امام خمینى، رهبر فقید انقلاب اسلامى ایران، همواره به مسؤولان نظام، رعایت مردم را سفارش مى‏کرد و عهدنامه مالک اشتر را نمونه‏اى از برنامه حکومت دینى مى‏دانست.
سفارشهاى اخلاقى - سیاسى حضرت على(ع) در این فرمان، شایسته توجه ویژه است. دستورالعمل امیرمؤمنان(ع) براى حکومت، سرشار از فرمانها و سفارشهایى است که وجه مشترک همه آنها، اهمیت حرمت انسانها و تأکید بر رعایت حقوق آنان از سوى حاکمان است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد