چکیده:
در این نوشتار، آسیبهاى کم توجهى به تفکر و اندیشیدن در نظام آموزشى، و نیز تبدیل شدن فکر نکردن به یک فرهنگ در جامعه تبیین مى‏شود و بازگشت به آموزشهاى تفکر محور مورد تأکید است. عناصر لازم که زمینه را براى اندیشیدن و واداشتن به تفکر فراهم مى‏کند، مانند: آگاهى و دانایى، سکوت و کم حرفى، خلوت و درنگ و ارج گذاردن به روشهاى تفکرساز، نیازمند توجه بیش‏تر است. در متون دینى، اندیشیدن و تفکر کردن جایگاه و منزلتى بس بزرگ دارد و داراى دستاوردهاى ارجمند است که مى‏تواند پشتوانه‏اى استوار و محکم براى این رویکرد باشد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد