چکیده:
اصطلاح نوظهور معنویت پیش از این که یک اصطلاح باشد، واژه‌ای در زبان فارسی است، بررسی بسامد مفهومی این واژه و چگونگی کاربرد آن در متون کهن فارسی و ریشه شناسی آن نشان دهندۀ آن است که این واژه نه همواره به شکل « معنویت » بلکه در شکل معنوی و معنا از زمان‌های دور رایج بوده است. در این مقاله درک بار مفهومی معنویت و مشتقات آن از طریق بررسی مفاهیمی صورت می‌گیرد که در تقابل با معنویت، معنوی و معنا قرار دارند. در زبان فارسی دو گستره اصلی مفهومی برای این واژه وجود دارد یکی گستره مفهومی با ایجاد تقابل میان معنوی و لفظی که در حوزه ادب فارسی مطرح است و دیگری گستره مفهومی با ایجاد تقابل بین معنوی و صوری که در حوزۀ عرفان قابل پیگیری است. البته اصطلاح معنوی در متون کهن فارسی این توانایی را داشته است تا به صورت ترکیب‌ با مفاهیم برگرفته از حوزه های مشابه مفهومی و ایجاد روابط همنشینی و جانشینی گستره مفهومی خود را بسط دهد. در مقاله حاضر پس از بررسی مواردی که واژه معنویت عینا در ادبیات کلاسیک فارسی به کار رفته است به بررسی ریشه این واژه و شبکه واژگانی و گستره مفهومی آن می‌پردازیم.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد