چکیده:
آن روز حال غریبی داشتم. ناله¬های جان¬خراشِ دل که در کام هوس می‌سوخت، روح و روانم را به شدت می¬آزرد. آری، هوس‌کریه وجودم، با امواج نگاه تبانی کرده بود؛ یک نگاه غلط داشت باورهایم را در حاشیة گُسل سقوط قرار می¬داد. لحظه¬ای فکر کردم، دریافتم که باید در نخستین گام:اشک ندامت از دیدگان جاری شود، تا سوزش هوس را در شرارة دوزخی دل خاموش سازد. دیده و دل در همراهی صمیمانه با یک‌دیگر، باید به تقویت قوای اعتقادی روی‌آورند.دیدگان با تماشای ژرف جلوه¬های درخشان کلام وحی و دل با درک مفاهیم بلندش، بار دیگر خود را بیارایند.در پیروی از عترت پاک پیامبر(ص) لحظه¬ای درنگ نکنند... .

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد