چکیده:
نیایش، یکى از حالت‏هاى برجسته روح آدمى است که رابطه انسان و خدا را با لطافتِ خاصى تعریف مى‏کند. انسان در همین ارتباطِ ویژه است که خویشتن را مى‏یابد و زندگى‏اش معنا و مفهوم مى‏یابد. مؤمنان و عارفان، بس درِ بسته به مفتاح دعا گشوده‏اند و مسیر زندگى خود را نورباران کرده‏اند. به دلیل همین اهمیت است که «دعا» در آموزه‏هاى انبیا و اولیا و معصومان(ع) جاى‏گاه ویژه دارد. در مکتب اهل‏بیت، دعا و نیایش، نشانه برجسته ایمان است. همه معصومان، دعا را بزرگ مى‏شمردند و سخنانِ نیایش‏گونه از آنان در دست است، اما در این میان کتاب «صحیفه سجادیه» که سراسر آن دعاست، ویژگى خاصى دارد و در آن، حضرت امام سجاد(ع) مطالب و موضوعات فراوانى در قالب دعا، مطرح کرده است. در اثر حاضر، همه «صحیفه سجادیه» به فارسى روان و معیار، ترجمه شده و افزون بر آن، واژه‏هاى مشکل آن در پاورقى، شرح و توضیح داده شده است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد