چکیده:
تا آن جا که تاریخ به یاد دارد، جهان در هیچ دورانی دچار این حجم از انباشتگی، تورم و بی نظمی نبوده است. تاخت و تاز سیاسی - نظامی، آلودگی محیط زیست، جمعیتی عظیم و غیر قابل کنترل، نارضایتی مدنی، دادخواهی ناکام تروریسم، کثرت ارتباطات، میلیون ها دکان اینترنتی و بلندگوی بی مخاطب رسانه ای، کودکان زیرک و زود بالغ، خانواده های گرفتار و ...، همه بلایای عصر انفجار دانش و اطلاعات است. سرمایه های زمینی و زیرزمینی و دریایی و فضایی زیست کره به غارت می رود و صرف آمال بشری می شود. مار، مور، ملخ، شمپانزه، بوفالو و حتی شیر آفریقایی از دست آدمی زاد رمیده و بی پناه اند. در حالی که امواج دانش بشری به سواحل مریخ و مشتری می زند، اکثریتی از مردمان امروزی در حسرت آسایش می سوزند و خلاصه به حالتی از عظمت بلا و کشف غطا و قطع رجاء رسیده اند؛ گرچه اقلیتی نیز در بهشت دانایی و خودسری متنعم و سرمست اند. به هر حال، اندیشوران اجتماعی از زبان گنگ و مبهم دنیای معاصر و ناتوانی انسان از ارتباط با پیرامون خود که موجب حالت روان نژندی اجتماعی شده است، نگران اند. در این اوضاع نامساعد، عده ای به معنویت و آسمان روی چشم دوخته اند و برخی دیگر، برای بازگشت به حالت ثبات و پایداری به سرمایه عقل و خرد آدمی امیدوارند؛ اما چرا چنین شد ؟ دانشمندان، جهت گیری غلط علم را وارسی کرده اند؛ متدینان از قشری نگری به سوی « دین ناب » و معنویت خردمحور روی می آورند و سیاست مداران نیز به نصیحت همدیگر و دعوت به خویشتن داری مشغول اند. همگان به خلأ بینش در زندگی امروزی اذعان دارند و علم و فلسفه و دین و هنر و سیاست همه باید پاسخ گو باشند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد