چکیده:
«حاج آقابزرگ عراقى» ، در رفتار و گفتار خود به رسول خدا(ص) تأسی کرده بود. وی دنیا را با تمام زرق و برق‏هایش رها کرد و هستى‌اش را محو بندگى خدا نمود و به درجه عبودیت نائل شد. او در این درجه توقف نکرد و به دنبال مقتداى خود «رسول خدا(ص)» با قلبى لبریز از عشق و محبت به بندگان خدا، شب و روز خود را با همه ظرفیت‏هایش در اختیار مردم شهر خویش قرار داد و پناه و تکیه‏گاه آنان شد. از این رو بود که مردم او را به امامت و امارت شهر خویش برگزیدند و چنین بود که او «امیر شهر» شد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد