چکیده:
یکی از شرط‌های اساسیِ پذیرفته‌شدن نماز نزد خدای متعال،داشتنِ «حضور قلب» در نماز است. آیات و روایات فراوانی دراین‌باره وارد شده که نشان می‌دهد میزان قبولی نماز، به میزان توجه انسان در حین به‌جاآوردن این فریضه الهی بستگی دارد، درحالی‌که متأسفانه ـ بسیاری از ما عبادت‌های خود را بدون حضور قلب و با حواس‌پرتی انجام می‌دهیم؛ ازهمین‌رو یک عمر نماز می‌خوانیم، اما آثار معنوی و روح‌نواز آن را در خود نمی‌بینیم. در بیانِ اهمیت حضور قلب همین بس که بیشتر بزرگان واندیشوران، در میان آثار خود کتابی را به این موضوع اختصاص داده‌اند؛ برای نمونه می‌توان به کتاب «آداب‌الصلوة» امام خمینی قدس‌سره اشاره کرد به‌حق از کتاب‌های بی‌نظیر در این زمینه است و هر فصلی از آن، گره‌های زیادی را می‌گشاید.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد