چکیده:
دعا یکی از کشش‌هایِ طبیعی هر انسانی به‌شمار می‌رود؛ زیرا وی خود را قادر به تأمین خواسته‌های فراوانی ـ که دارد ـ نمی‌بیند و اگر به چشمِ بصیرت بنگرد حتی در برآورده کردن یکی از آن‌ها هم، به شدّت فقیر و ناتوان است.از این‌رو، با همه وجود، قدرت مطلق را می‌طلبد تا خواسته‌های خویش را با او در میان بگذارد و در هر لحظه با او زمزمه کند. انبیای الهی علیهم‌السلام به مردم، همین کشش فطری را یادآور شدند تا هماره با خداوند ارتباط داشته باشند و خواسته‌های خود را فقط از او بخواهند.از جمله دعاها، دعای سحر می‌باشد که عارف سحرگاهان با خدای خود خلوت می‌کند و به راز و نیاز می‌پردازد و در همه دعا خدا خدا می‌کند همان گونه که استاد بزرگوارم حضرت امام رحمه‌الله می‌فرمودند: « دعای سحر، مسئول منه ندارد »، یعنی فقط راز و نیاز با خداست.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد