چکیده:
استاد آیة الله حسن زاده آملى، عالمى است ذو فنون، با روحى لطیف و ذوقى سرشار. استاد در این اثر - که یاد آور سخنان و سوزهاى خواجه عبدالله انصارى است - از لطیف‏ترین احساس‏هاى خویش - و به تعبیرى تجربه‏هاى درونى - در قالب الفاظى متین و استوار و نغز و جاندار، سخن مى‏گوید و خوانندگان را با خود به دنیاى پاک عارفانه و سیروسلوک خالصانه خویش مى‏برد و جرعه‏هاى زلال معنویت را به کامشان مى‏چشاند. گوشه‏اى از آن سخنان دلنشین چنین است: الهى، آن خواهم که هیچ نخواهم، الهى آزمودم تا شکم دایر است دل بایر است «یا من یحیى الأرض المیتة» دل دایرم ده! الهى، اثر وضع توام، چگونه به خود نبالم الهى، اگر گلم و یا خارم از آن بوستان یارم الهى، اگر یک بار دلم را بشکنى، از من چه بشکن بشکنى. قابل ذکر است که این اثر در قطع پالتویى نیز عرضه شده است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد