چکیده:
سید مرتضی از متکلمان و فقیهان بنام شیعه در قرن پنجم است که در مکتب عقل‌گرای بغداد رشد و نمو یافته و با تکیه بر عقل در فقه و کلام توانسته است پایه‌های محکمی برای افکار و اندیشه‌های بنیادین شیعه بر محور «امامت» فراهم سازد. سید مرتضی در سطح اندیشه‌های کلامی بر حقانیت «امامت» در مقابل «خلافت» در دورة غیبت استدلال‌های محکمی اقامه کرده است و در سطح فقهی نیز تلاش کرده است با پذیرش همکاری با سلطان جائر و تصدی اجرای شریعت از سوی فقیه در حاشیه‌های سلطه جائرانه دورة غیبت، در شکستن بن‌بست‌های عملی برای شیعیان، گام‌های اساسی بردارد. جزئیات استدلال‌های وی در این دو عرصه، اهتمام پژوهش حاضر می‌باشد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد