چکیده:
مصلحت یکی از مفاهیمی است که از دهه 1360 شمسی وارد ادبیات حقوق ایران شده و موجب پیدایش نهاد حقوقی «مجمع تشخیص مصلحت نظام» گردیده است. بررسی چگونگی ارتباط مصلحت با نظریه عدالت و حقوق شهروندی از یک سو، و با نظریه فایده از سوی دیگر دغدغه اصلی بحث در این کتاب است، منظور از مصلحت در قوانین کیفری شامل دو زمینه پیشین به عنوان مبنای حکم شرعی و ملاک حکم حکومتی و در سطح پسین، به عنوان منبع استنباط احکام و روش اجتهاد می ‏شود، رابطه مصلحت با فایده و سودمندی به صورت عموم و خصوص من وجه است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد