چکیده:
اماما، تا پیش از طلوع خورشید 57، تصویر روشنى از حرکت جهانى تو نداشتیم که چگونه ملیونها انسان، سربر آستان تومى‏سایند و به امر تو عاشقانه سر مى‏دهند و جگر گوشه‏هاى خود را تقدیم مى‏دارند، در تو ذوب مى‏شوند و بسان پولاد،مقاومند، صخره‏وش جلوى دشمن تو صف مى‏بندند، زمین زیر گامهایشان، به لرزه در مى‏آید، در عین حال چهره‏هاى‏آرامى دارند و لبهاى خندان و دستان یتیم‏نواز و قلبهاى پر از مهر و صفا.امّا، در فجر 57 و پس از طلوع خورشید گرمابخش در بهمن سرد، به بهار خرم و شاد، که همه آلاله‏ها در پاى تو مى‏ریزند،همه گلهاى سرخ سرخ بر تو لبخند مى‏زنند، همه مرغان نغمه‏خوان به عشق تو مى‏سرایند، همه چشمه‏ها، به عشق تومى‏جوشند، گل و گیاه به عشق تو جان مى‏گیرند و طراوت و شادابى مى‏یابند، ایمان آوردیم.ایمان آوردیم که «دجّال»ها رسوا مى‏شوند.ایمان آوردیم که «سفیانى»ها سر به نیست مى‏شوند.ایمان آوردیم که فریاد تو، نداى حیات‏بخش تو، مهرورزیهاى تو، کران تا به کران را درخواهد نوردید و فوج فوج، به‏سوى تو خواهند آمد و تو را چو نگینى درآغوش خواهند گرفت.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد