چکیده:
یکی از مسائل مورد اتفاق علمای شیعة وجوب دفاع از اسلام وسرزمین مسلمانان است چه در زمان غیبت وچه در زمان حضور واذن معصوم هم لازم نیست. همچنین هیچگونه اشکال وخلافی نیست در مورد اعتبار اذن معصوم برای قیام به جهاد ابتدائی در عصر حضور. هدف پژوهش حاضر بررسی همه مباحث موجود در "کتاب جهاد" نیست، هدف این پژوهش تعمق در یک مبحث واحد وپاسخ به این پرسش است که: آیا حضور معصوم واذن او شرط صحت جهاد ابتدائی است از این رو در عصر غیبت قیام به جهاد ابتدائی جایز ویا اینکه واجب نیست؟ یا اینکه اذن امام معصوم در زمان حضور شرط صحت نبوده لذا قیام به جهاد ابتدائی در عصر غیبت جایز است؟ این مسالة از جمله مسائل مورد اختلاف فقهاست، ودست کم دو قول در مساله وجود دارد. اول: قول به حرمت که مشهور اصحاب است. دوم: قول به وجوب که برخی از فقها قائل به آنند، قول سومی هم در مساله وجود دارد وآن قول شیخ طوسی است بر اساس نسخه ای از رساله "الجمل والعقود" که قائل به استحباب وجواز است. قول اخیر به برخی دیگر از فقها هم نسبت داده شده است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد