چکیده:
مباحث اخلاقی سقط جنین در چند دهه اخیر به شدت مطرح بوده است. شاید یکی از دلایل عمده اهمیت یافتن آن اهمیت داشتن حق حیات آدمی باشد. سقط جنین از دیدگاه فقهی و حقوقی در میان فقهای اسلامی همواره مورد بحث بوده است ولی از جنبه اخلاقی بحث چندانی درباره آنم نشده است. در این رساله مسئله سقط جنین به لحاظ اخلاقی از نظرگاه فلسفی و الهیات قرآنی پی گرفته می شود. فرضیه ما در این رساله آن است که نادرستی سقط کردن جنین بسته به مراحل تکوین جنین به لحاظ اخلاقی به دو جهت است، یکی به جهت انسان بودن جنین و دیگری به جهت دارا بودن قوه قوی انسان شدن با توجه به اینکه انسان بیش از یک ساحت دار: ساحت بدن و غیر بد، و تمام حقیقت انسان ساحت غیر بدن است که پس از مرگ نیز همچنان به زندگی خود ادامه می دهد، از این رو با حضور ساحت غیر بدن اطلاق انسان بر جنین حائز است و سقط کردن آن به دلیل اینکه قتل نفس به شمار می آید، نادرست است. اما بدون حضور ساحت غیر بدن، انسان بر جنین اطلاق نمی شودو در نتیجه سقط کردن آن به لحاظ قتل نفس نادرست نیست ولی لازمه‌آن این نیست که سقط کردن جنین بیش از ساحت دیگر اخلاقا مجاز باشد چون گر چه بیش از وجود ساحت دیگر قتل نفس صادق نیست ولی می توان با توجه به اینکه جنین قوه انسان شدن را دارد نادرستی سقط کردن را به لحاظ اخلاقی نشان داد. به عبارت دیگر سقط جنین از لحاظ لقاح به لحاظ اخلاقی نادرست است البته از زمانی که انسان بر جنین اطلاق می شود سقط کردن آن به لحاظ قتل نفس قبیح است و بیش از صدق انسان بر جنین به جهت آنکه قوه قوی انسان شدن را دارد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد