چکیده:
قرن هفتم هجری در شهر حله، نقطه هطف تاریخ تفکر شیعی است. شیعیان قبل از این دوره با پشت سر گذاشتن رکورد علمی و خفقان سیاسی به مرحله‌ای رسیدند که توانستند مولفه ها و عوامل بستر ساز فرهنگ و تمدن را در این شهر ایجاد کنند و قرن هفتم هجری را عصر پویایی فرهنگ و تمدن شیعی قرار دهند. از این رو در این پژوهش بر آنیم تا با روش تاریخی - توصیفی، به بیان مولفه‌ها و عناصر سازنده فرهنگ و تمدن در حله (قرن هفتم هجری) به عنوان سوال اصلی پژوهش بپردازیم. از آنجا که قرن هفتم هجری، عصر پویایی فرهنگ و تمدن شیعی است، در این میان، نقش اساسی موسس شیعی حله و امرای پس از او،و همچنین نقش علما و دانشمندان شیعی و محوریت آنان از مهمترین عوامل پویایی فرهنگ و تمدن در حله می باشند. لذا این امر مهم در ابتدا مرهون تلاش و کوشش موسس آن "سیف الدوله صدقه بن منصور" و دیگر امرای حله جهت ایجاد شهری امن و آرام و بدور از غوغای سیاسی زمان بود که توانستند اقتصاد و تجارتی پررونق را برای مردمی متعصب نسبت به دین فرام آورند. از همه مهمتر توجه به علم و عالم و دعوت و تشویق فقهاء و دانشمندان به مهاجرت و ایجاد محیطی مناسب و جایگاهی ویژه برای آنان گردیدند و در مرحله بعد مرهون تلاش‌های بی دریغ فقهاو دانشمندانی بود که با قدم نهادن در عرصه علم و دانش از طرفی رکورد علمی حاکم بر دانش را بویژه در زمینه فقه خاتمه بخشیدند و از سوی دیگر با موفقیت‌های بی نظیر خود در مباحثات و مناظرات علمی در زمینه کلام،موجبات گرایش سلاطین مغول را فراهم آورده و زمینه ساز گسترش مذهب تشیع گردیدند و با دوراندیشی بجا و مناسب آنان در دوران سخت حملات مغول موجبات شکوفایی هر چه بیشتر شیعیان را در قرن هفتم هجری بوجود آوردند و شهر حله را بعنوان مرکزی علمی - فرهنگی برای شیعیان جهان نمودند بطوریکه از سایر نقاط، طالبان علم و اندیشه به این شهر آمده و به تحصیل علم و دانش پرداختند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد