چکیده:
در سال ‎۱۲۸۵ ه. ش قانون مشروطه به تصویب رسید این قانون برآمده از مبارزاتی بود که جریان های دینی و فکری مختلف از آنها حمایت می کردند. " مشروطه" پدیده ای سیاسی بود که با پشتوانه های یاد شده بر حوزه های مختلفی از تاملات سنتی در جامعه ایران، تاثیر نهاد. از سوی دیگر، این پدیده در فضای سیاسی ایران، از پارامترهای مختلفی نیز متاثر بوده است. مهمترین حوزه اندیشه که مناسبات و تعاملات عمیقی با مشروطه دارد فقه سیاسی شیعه است. تعیین حدود و ثغور این تاثیر و تاثر (میان فقه سیاسی شبعه و مشروطیت) نیازمند تاملات و پژوهش های مختلفی است. پژوهش حاضر بر آن است تا در این باب، به بحث و بررسی بپردازد. در رساله پیش رو تلاش شده به این سوال اصلی پاسخ داده شود که "مناسبات جنبش مشروطیت و فقه سیاسی شیعه چیست؟) برای پاسخ اجمالی به این سوال رساله حاضر از سه فصل تشکیل شده است. در فصل اول به مفاهیم و در فصل دوم و سوم به همگرایی و واگرایی جنبش مشروطیت با فقه سیاسی شیعه می پردازیم. روشی که برای نگارش این رساله پی گرفته شده روش توصیفی و تحلیلی است. در این تحقیق تمام تلاش بنده بر آن بود که نشان دهم تفاوت نظری میان علما به مبانی ای آنان باز می گردد که هر یک از این دو گروه داشته اند و به هیچ وجه، به فضای جغرافیایی مربوط نمی شود و فضای جغرافیایی باعث چنین تفاوت دیدگاهی نشده است.

دانــلود