چکیده:
فروپاشی وضعیت دوقطبی دوران جنگ سرد در اوایل دهه ‎1990 و تغییر ساختارهای نظام بین‌الملل، بر اهمیت راهبرد ائتلاف در عرصهی بین‌المللی افزوده است. به‌گونه‌ای که در سال‌های اخیر این راهبرد نقشی اساسی در جهت تأمین اهداف سیاست خارجی کشورهای مختلف داشته است. ازاین‌رو این پژوهش، به بررسی ظرفیت‌ها و موانع راهبرد ائتلاف‌سازی جمهوری اسلامی ایران و عراق جدید پرداخته و به جهت تبیین ظرفیت‌ها و موانع موجود، از بحث همگرایی منطقه‌ای به‌عنوان چهارچوب نظری تحقیق بهره ج سته است. نتایج حاصله نشان‌دهندهی آن است که ایران و عراق، به‌واسطه اشتراکات فراوان قومی، مذهبی، تاریخی، اقتصادی و سیاسی، از پتانسیل مناسبی در جهت ائتلاف برخوردار هستند؛ اما در کنار آن به‌رغم وجود زمینه‌های فوق، مؤلفه‌هایی همچون حضور بازیگران منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای در روند تحولات عراق جدید، از بزرگ‌ترین موانع ائتلاف دو کشور است. کلیدواژه‌ها: ایران، عراق جدید، ائتلاف‌سازی، ظرفیت‌ها، موانع

دانــلود