چکیده:
بی تردید یکی از ارکان اصلی ادیان الهی وحی آسمانی است زیرا پیامبران تعالیم آسمانی خود را از طریق وحی دریافت می کنند و اگر وحی نباشد ارتباط انسان با جهان معنا پیدا قطع خواهد شد، همین طور اگر وحی به نحوی تفسیر گردد که اساسا از حفاظت لازم برخوردار نباشد اساسا اثر بخش نخواهد بود چون ضمانت لازم جهت عمل را در خود ندارد. امروز در قبال گرایش آسمانی تلقی هایی ایجاد شده که به نحوی در پی یکسان سازی وحی با تجارب دینی که هر انسانی می تواند آن را دارا باشد و یا تجارب عرفانی (که هر انسانی می تواند با سییر و سلوک به مراحلی از تعالی دست یابد) بر آمدند. این دیدگاه‌ها در حوزه تفکرات خارج از مرزخای مسلمین به جهت متاثر بودن از فرهنگ علم مداری و در نتیجه باور نداشتن به چنین ارتباطی یا تفسیر عارفانه از این ارتباط حاصل می آید که در نتیجه نحوهی نزول هم تفسیر غیر زبانی می یابد. در تحقیق پیش رو ضمن بررسی مبادی تصوری در قالب تعریفات و نیز فوق های وحی الهی با عناوین مرتبط ویژگی های وحی رسالی به شکل مشخص بیان شده است سپس به بررسی موضوع با بیان مقدمات آن توجه شده با توجه به اینکه نحوه ارتباط خداوند متفوت است با بررسی این مطلب به یکی از اقسام این ارتباط یعنی ارتباط وحیانی زبانی از دیدگاه آیات و ورایات توجه شده است. و از این رهگذر این نتیجه بدست آمد که وحی قرآنی به دو شکل زبانی (افعال گفتاری) و غیر زبانی (گزاره ای) بر پیامبر اعظم (ع) نازل شده است و این حقیقت وحیانی محصول شهود نفسانی؛ تجربه دینی؛ وحی نفسانی؛ یا نبوغ و امور دیگر نمی باشد و در نتیجه عوارض انسانی را ندارد و در این خصوص شبهات برخی روشنفکران در طی بررسی و هماهنگ با روال طبیعی مباحث مطرح شده است و از دیدگاه بالا مورد بررسی قرار گرفت در گفتار پایانی برخی از شبهات باقی مانده با محور قرار دادن ملاحظات یکی دگر اندیشان در موضوع وحی، به بررسی آراء او در باب بسط تجربه نبوی و لوازم این دیدگاه پرداخته شد و با نقد موضوعی و تبار شناسی سخنان او که ریشه در روش شناسی خاص ایشان و دیدگاه‌های معرفت شناسانه جدید دارد تناقضات این اندیشه مشص گردید چون بحث در بعضی موارد دارای زمینه عرفانی بوده و به شکل مختصر در موارد اندک به مناسبت از این ددیگاه نیز بهره برداری شده است در نهایت بحثی مستقل از دیدگاهرساله با هدف دفع شبهه نامبرده در خصوص یکسان انگاری کشف عرفانی و قه قلب نبوی که منشا دریافت وحی انبیا است دیدگاه‌های عارف کامل ابن عربی را که پدر عرفان نظری می باشد در مورد جداانگاری قوه وحی نبوی و قوهی کشف عرفانی است با عنوان ضمیمه آورده شده است و این نتیجه بدست آمد که این دو قوه از هم جدا بوده از این رو هیچ عارف کاملی محصول کشف را در مرتبهی وحی پیامبران نمی شناسد.

دانــلود