چکیده:
حضرت علی (ع) در سال ‎۳۶ هـ.ق مرکز حکومت اسلامی را از مدینه به کوفه انتقال داد که این امر میتواند دلایل و علل مختلفی را داشته باشد. انقلاب زمان عثمان که تغییرات مهمی را در ارزش‌ها و ساختارهای جامعه به وجود آورد جامعه ای متفاوت و جدید با خواست‌های نو را پدید آورد و حضرت علی(ع) در شرایطی به خلافت رسید که از طرفی میباید تمایلات و امیال سرکش زیاده خواهان را سرکوب کند و از طرفی از عصیان و بلوای کسانی که با قتل عثمان منافعشان مورد تهدید قرار گرفته بود جلوگیری کند و جامعه را به حالت تعادل برساند. از آنجایی که در جامعه اشرافی مدینه حامیان دلگرم کننده‌ای برای حضرت علی (ع) وجود نداشت و حضرت در اولین بحران خلافت خویش یعنی شورش بصره مخالفان و حامیان خود را شناخت، پس از فرونشاندن شورش بصره به سوی کوفه رهسپار شد. ماهیت نظامی کوفه و بافت اجتماعی آن که حضرت را یاری داده بودند از هر نظر نسبت به دیگر شهرهای مهم آن روزگار یعنی مکه، مدینه، بصره و دمشق مناسب تر می نمود و از طرف دیگر حضرت علی (ع) برای مقابله با معاویه و امویان شام که درصدد گسترش نفوذ و قدرت خود در سایر قلمروهای سرزمین اسلامی داشتند و برای این هدف خونخواه عثمان، خلیفه مقتول را بهانه قرار داده بودند کوفه را به عنوان مقر خلافت برگزیدند.

دانــلود