چکیده:
محبت به خدای متعال اصل و اساس دین اسلام را تشکیل می دهد و اگر زیر بنای بحث تربیت اخلاقی قرار گیرد آثار شگرفی را در پی خواهد داشت. زیرا محبت فی نفسه انسان را به سوی مشابهت و مشارکت سوق داده و استعدادهای نهفته اش را شکوفا شدن فضائل و ریشه کن شدن رذائل اخلاقی خواهد شد. باور به توحید و اقسام آن تنها راهی است که انسان متخلق موحد به معنای واقعی کلمه خواهد نمود و او را تا وجه الله شدن سوق خواهد داد. این نوشتار ضمن تبیین توحید و اقسام آن و تفکیک مقامات موحدان، به روش تربیتیقرآن کریم که بر پایه محبت استوار است پرداخته و به بیان هفت روش از زوشهایی که قرآن کریم جهت ایجاد و تقویت محبت الهی در قلوب انسان ها استفاده نموده (همچون القای جهان بینی صحیح، دعوت به عبادت، دعوت به همنشینی با صالحان، تکریم انسان و...) پرداخته است. در پایان نیر هفت قسم از اقسام توحید (توحید در ربوبیت، توحید در محبت، توحید در رازقیت، توحید در هدایت، توحید در مالکیت، توحید در عبادت و توحید در خالقیت) بیان گردیده و آثار باور به هر کدام در رشد ‎۲۵ فضیلت از فضائل اخلاقی مطرح شده است و این نتیجه حاصل شد که تنها راه رشد فضائل اخلاقی باور به توحید و محبت توحیدی است و این روش جایی برای رذائل باقی نمی گذارد تا حکم به دفع آن شود. لکن باور به توحید دارای مراتبی است که هر چند عمیق تر باشد آثار آن نیز بیشتر و عمیقتر خواهد بود.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد