چکیده:
مبحث کانونی این رساله، بررسی و مطالعه الگوی فرهنگ سیاسی مدینه نبوی پس از تشکیل حکومت اسلامی در یثرب است. بدون تردید پیامبر توانست با تحولی که در فرهنگ سیاسی جاهلیت بوجود آمده است اعراب را وارد عصر جدیدی بنماید که از آن به پایان جاهلیت یاد می کنند. فرهنگ سیاسی اعراب در گذشته در مفهوم و ساهیت ساختار قبیله معنا می یافت و افراد بر حساب جایگاه و موقعیتی که در چنین ساختاری داشتند به تعاملات سیاسی می پرداختند. فرد تابعی از قبیله بود و نقشی بالاصاله درسامانه سیاسی قبیله نداشت. وجود نوعی فاصله و تمایز میان افراد قبیله به فرهنگ سیاسی قبیله صورتی ویژه می بخشید. اما با ظهور پیامبر اسلام قبیله در مفهوم امت اسلامی معنای جدیدی یافت و فردیت فرد بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفت. اینکه چگونه این تحول رخ داد مهمترین پرسش است که این رساله می کوشد بدان پاسخ گوید. بدین منظور این رساله کوشیده است با بهره مندی از مفهوم فرهنگ سیاسی در نظریه آلموند و ربا، عناصر اصلی فرهنگ سیاسی را تعریف و سپس با تاکید بر نظریه تحول باطنی شهید صدر نشان دهد که چگونه پیامبر توانسته است فرهنگ سیاسی اعراب عصر جاهلی را به فرهنگ سیاسی سیاسی عصر اسلامی انتقال دهد. بررسیهای ما نشان می دهد که فرهنگ سیاسی اعراب از ف‎۶رهنگ تبعی به فرهنگ سیاسی فعال در عصر اسلامی مبدل شده و مردم خود را در آن شریک و سهیم می دانسته اند.

دانــلود