چکیده:
طالقانی متولد زمان مشروطه خواهی مردم ایران است. دوران کودکی و نوجوانی خود را در این دوران سپری کرد و با مفاهیمی چون آزادی، مبارزه با استبداد، دولت مشروطه اسلامی و مجلس شورای ملی آشنا گردیده است. این مفاهیم در شکل گیری اندیشه این نوجوانان تأثیر بسزایی داشته است. از سوی دیگ ایشان جوانی و دوران تحصل خود را در زمان رضاشاه گذراند که استبداد نوینی در جامعه شکل گرفته بود و نظام سیاسی ایران از مسیر اصلی خود یعنی مشروطه اسلامی منحرف گردیده بود و خط بطلانی بر مبارزات نوگرایان مسلمانان و روشنفکران ایران (در زمان نهضت مشروطیت) کشیده شده بود. انحراف از اصول دولت مشروطه اسلامی، در زمان محمد رضا پهلوی نیز ادامه پیدا کرد، به ویژه، پس از کودتای ‎۲۸ مرداد بر شدت آن افزوده شد. طالقانی به عنوان اندیشمند این زمان، معضل را، لزوم اصلاح سیاسی ایران در چارچوب قوانین دولت مشروطه اسلامی و جلوگیری از انحراف آن دانسته، و درمان آن را مقید بودن آن نظام سیاسی به قوانین مشروطه و رعایت مردم سالاری و دموکراسی توأم با حکومت دینی می داند. وی با توجه به اندیشه توحیدی خود در تکوین و تشریع، معتقد است که حاکمیت اصلی و اولی بر جهان هستی، از آن خداست و پس از او حاکمیت در زمین، از آن انسان است. از آنجا که انسان ها در زمین به علت روحیه استخدام طلبی دچار اختلاف و پراکندگی شدند، خداوند پیامبران را بر آنان مبعوث کرد، و در نظر شیعه پس از خاتم پیامبران، جانشینان او که ائمه (ع) باشند، حاکمیت خواهند داشت. در عصر عدم حضور امام، نوبت به فقهای عادل و عدول مؤمنین میرسد و به علت تعدد فقها و عدول مؤمنین، انتخاب و گزینش حاکم به وسیله رأی مردم معقول‌ترین و مطلوب‌ترین راه به نظر میرسد. با این بیان طالقانی به حکومت‌های مردم سالاری نزدیک میشود و داشتن ابزارها و نهادهای مردم سالاری را در حکومت‌های دینی لازم میداند. حکومت مردم سالاری که ایشان ارائه می دهد، تکیه بر آرای عمومی مردم و با توجه به معیارها و موازین متکامل و متحول اسلام میباشد. وی جهت برقراری قسط و عدل در جامعه، نظام شورایی را در کلیه سطوح جامعه مناسب میداند و اعتقاد دارد که حضور مردم در شوراها و اداره جامعه نه تنها حکومت دینی را تضمین میکند، بلکه از انحراف و حکومت جامعه جلوگیری میکند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد