چکیده:
قرآن کریم مجموعه‎ای از تعالیم و دستورات الهی است که عمل به آن، رستگاری جامعه و نابودی قوانین ارباب زر‌ و‌ زور را درپی خواهد داشت؛ به همین دلیل از ابتدای بعثت، دشمنان به دنبال تخریب چهره رسول معظم(ص) و مقابله با قرآن برآمدند.  گاهی آورنده قرآن را ساحر^[1] و مجنون^[2] خطاب کردند و گاهی نیز آیات قرآن را اسطوره‎های پیشینیان نامیدند. خداوند می‏فرماید: «إِذا تُتْلى‏ عَلَیْهِ آیاتُنا قالَ أَساطیّرُ الْأَوَّلینَ؛^[3] هنگامی که آیات ما بر او تلاوت شود، گوید اسطوره‌های پیشینیان است». گاهی نیز به دنبال مشابه‌سازی برآمدند تا به خیال خود به تحدی قرآن پاسخ داده باشند.^[4] اما هرچه بیشتر عزم خود را جزم کردند، کمتر موفقیت نصیب‌شان شد؛ زیرا خدای متعال می‎فرماید: «یُریدونَ لِیُطفِئوا نورَ اللَّهِ بِأَفواهِهِم وَاللَّهُ مُتِمُّ نورِهِ وَلَو کَرِهَ الکافِرونَ؛^[5] می‌خواهند نور خدا را با دهان‌هایشان خاموش کنند؛ در‌حالی‌که خدا کامل‌کننده نور خود است، گرچه کافران خوش نداشته باشند». نیز خداوند می‎فرماید: «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ؛^[6] البته ما قرآن را بر تو نازل کردیم و ما هم آن را به‌تحقیق محفوظ خواهیم داشت».   [1]. صف: 6. [2]. حجر: 6. [3]. مطففین: 13. [4]. ابن‌هشام، السیرة النبویة، ج 4، ص 247. [5]. صف: 8. [6]. حجر: 9.

دانــلود