چکیده:
باور به ظهور حضرت مهدی عج از مهم‌‌ترین عقاید جامعه‌‌ی شیعی است که زمینه‌‌ی رهایی از ناامیدی و ناکامی‌‌ها را فراهم می‌‌کند؛ بااین‌‌حال، همواره ظهور جریان‌‌های مهدی‌‌نما، تهدیدی برای این باور معنابخش بوده‌‌اند. از همان روزهای نخستین عصر غیبت تا کنون، افراد و گروه‌‌هایی در این زمینه ادّعاهایی از نوع: نیابت، سفارت، بابیّت، ارتباط، وکالت، یا حتّی مهدی‌بودگی داشته‌اند. ظهور این جریان‌‌ها در ابتدا ممکن است چالش نهاد دین به نظر بیاید، ولی در روزگار مدرن می‌‌تواند به یک چالش اجتماعی تبدیل شده و زمینه‌‌ی پیدایش فرقه‌‌های جدید و نیز شکاف اجتماعی میان شیعیان را فراهم کند و حتّی تهدیدی برای بقای جامعه باشد. به همین دلیل سالیانی ا‌‌ست که مواجهه و مبارزه با مهدی‌‌نمایی علاوه بر اینکه مورد توجه متکّلمان و الهی‌‌دانان است، در علوم اجتماعی نیز مورد توجّه و تدقیق قرار گرفته است؛ بااین‌حال هنوز توافق چندانی بر مناسب‌‌ترین راه‌‌کار این مواجهه در دست نیست. این پژوهش، کوشیده است تا با استفاده از روش‌‌ مصاحبه‌‌ی نخبگانی با کارشناسانی از حوزه‌ی جامعه‌شناسی که بر این موضوع تمرکز داشته‌اند، و تحلیل محتوای آن، به مناسب‌‌ترین راه‌‌کارهای مواجهه با پدیده‌‌ی مهدی‌‌نمایی دست یابد. این راه‌‌کارها گاه به شیوه‌‌ی تعلیم مهدویّت اشاره دارد و گاه به روّیه‌‌های درمانی می‌‌پردازد. برخی از کارشناسان بر تغییر گفتمان مهدویّت و کاستن از سویه‌های عاطفی آن تأکید دارند و برخی دیگر بر تأکید بر رویّه‌های قانونی و قضایی. بااین‌حال ، همه کارشناسان، مهدی‌نمایان را یک مسئله اجتماعی می‌دانند و نه کلامی.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد