چکیده:
محمّدصالح رضوی(زنده در 1104 ق) فرزند میرزا محمّدباقر متولّی و برادر میر شاه تقی‌الدین محمّد متولّی است. از وی چهار مجموعۀ شعر به نام‌های جواهرالخیال، دقایق‌الخیال، معارج‌الخیال(هر سه، رباعی‌نامه) و لطایف‌الخیال(برگزیدۀ غزل‌های شاعران عهد صفوی) بازمانده و شناخته شده است. امّا محمّدصالح کتابی دیگر نیز دارد که تا کنون جزو آثار او شمرده نشده است. علّت این امر، آمیختگی نام و شرح احوال وی با میرزا (ابو)صالح رضوی صدرالممالک(فوت: 1090 ق) است که فرزند میرزا محسن نوّاب رضوی و نوادۀ دختریِ شاه عباس اوّل بوده و به تولیت آستان قدس اشتغال داشته و مدرسۀ صالحیۀ نوّاب و ایوان مصلّی در مشهد مقدّس به امر وی ساخته شده است. در این مقاله ضمن اشاره به آمیختگی نام و شرح حال این دو، کتاب «وسیلةُ‌الشِّفاء» محمّدصالح رضوی و نسخه‌های آن را معرّفی می‌کنیم.  

دانــلود