چکیده:
در پژوهش حاضر به روش تاریخی و با بهره‌گیری از اصطلاحات و مفاهیم جامعه‌شناسی، به این پرسش پاسخ داده می‌شود که سیره نبوی(ص) ـ به عنوان مبنای حکمرانی در حکومت حضرت علی(ع)، چگونه و از طریق چه فرایندی نهادینه و موجب اتقان حکمرانی ایشان شده است؟ براساس یافته‌های پژوهش، امیرالمؤمنین(ع) سیره نبوی را حرکت از جهل به سوی دانش و خرد دانسته و در این راستا با اهتمام به اعتمادسازی و تقویت سرمایه اجتماعی ضمن به‌کارگیری سیره و سخن پیامبر(ص) به عنوان یک نکته مهم و کاربردی، برای تقویت سرمایه اجتماعی و نیز به دنبال آن پرورش بُعد اخلاقی جامعه تلاش کردند. امیرالمؤمنین (ع) سیره نبوی(ص) را به عنوان راه نجات جامعه معرفی کرده و آن را بهترین راهکار برای تعالی‌بخشی جامعه و رشد سرمایه اجتماعی می‌دانند. همچنین ایشان برای ایجاد وحدت و هم‌گرایی اسلامی و رفع مشکلات اجتماعی و از بین بردن نفاق و اختلاف، در امور اقتصادی و مقابله با آسیب­های آن و نیز امور سیاسی و مقابله با دشمنان، به سیره رسول خدا (ص) استناد کرده و بر اجرای آن همّت می­گماردند. در امور نظامی ضمن پرهیز از جنگ و خشونت، در صورت اجبار، با رعایت حقوق افراد ناتوان و خارج از جنگ و نیز حضور خود در میدان نبرد، بر اجرای سیره نبوی در این باره، برای جلب اعتماد اجتماعی تاکید داشتند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد