چکیده:
اعیان ثابته از جمله موضوعات عرفانی است که برای تبیین بسیاری از معارف اساسی و عمیق همچون نحوة علم خداوند به جزئیات، مسألة قضا و قدر، توحید افعالی و پیدایش کثرت به کار می‌رود. اسماء و صفات خداوند دارای دو گونه مظهرند: 1. مظهر علمی، 2. مظهر عینی؛ به مظهر علمی، عین ثابت گفته می‌شود و جمع آنها را اعیان ثابته می‌نامند. اطلاق لفظ عین به آنها به دلیل ذات بودن آنهاست. ثابت بودن آنها نیز به این معناست که فنا و زوال ندارند و همواره موجودند.
در نوشتار حاضر ابتدا اصطلاح اعیان ثابته بر مبنای متون اصلی عرفان اسلامی توضیح داده شده و سپس آیاتی از قرآن کریم به عنوان مؤید ارائه شده است.

دانــلود