چکیده:
مقدمه
علم اخلاق براى انسان چهار صفت اصلى اخلاقى مطرح می کند : شجاعت، عفّت، حکمت و عدالت. در این میان عفّت جایگاه ویژه ای دارد عفت یعنی حدّ اعتدال قوّه شهویّه (به معناى عامّ کلمه؛ یعنى تسلیم خواسته‏هاى نفس شدن)
امام جعفر صادق علیه السلام در معنای عفت می فرماید : وَ الْعِفَّةُ وَ ضِدُّها الْتَّهَتُّکُ ؛ یکی از سجایای اخلاقی، عفت است که ضد آن همان بی پروائی است. فخرالدین طریحى در مجمع البحرین ، واژه‏ى عفت را اینگونه معنا می کند : العفافُ کَفُّ النفس عن المحرّمات، و عَنْ سؤال النّاس؛ عفّت، بازدارى روح و روان از گناهان و از دراز کردن دست نیاز به سوى دیگران است.
ارزش با فضیلت عفاف چنان است که ائمه هدی ع در دعاهای خود به آن اهمیت ویژه داشتند. حضرت صادق ع در دعاهای خویش از درگاه خدای متعال درخواست می کند که : اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الْهُدَى وَ التُّقَى وَ الْعِفَّة ؛ خدایا من از درگاه تو هدایت و تقوا و عفت مى‏خواهم.
با توجه به اهمیت عفاف و پاکدامنی ، این خصلت زیبا را در سیره و سخن حضرت زینب ع به نظاره می نشینیم :

دانــلود