چکیده:
زنان در طول تاریخ اسلام نقش­های پیدا و پنهان بسیاری را ایفا نموده‌اند. در تاریخ تشیع نیز نقش آنان در پیشبرد این مذهب مشاهده می‌شود. نقش سیاسی زنان یا تعامل منفی آنان با نظام حاکم از عصر امام صادق1 تا پایان غیبت صغری در خور توجه است. این دوره تقریباً دویست ساله از سال 114 شروع امامت امام ششم (طبق قول مشهور) تا سال 329 را در بر دارد که از آن به نیمه دوم عصر امامت تعبیر می‌شود. این تعامل منفی با راهبرد مبارزاتی تقیه در سایه رهبری امامان شیعه رقم می‌خورد. محور‌های نقش سیاسی زنان در جهت پایایی تشیع به عنوان جریان مخالف حکومت، در چند مورد می‌تواند خلاصه شود؛ روایت‌گری روایات با مضامین سیاسی و احتجاج با بزرگان مذهب عامه از آن جمله­اند. کارگزاری امامان معصوم و وصایت‌پذیری نوع دیگری از نقش سیاسی آنان است. علاوه بر آن اقدامات برخی زنان در محافظت از جان امام معصوم مؤثر می‌افتد.همچنین ضمن جریان مهاجرت علویان به نواحی دور از حکومت، عده‌ای از بانوان علوی نیز مهاجرتی با رویکرد سیاسی به مناطقی از جمله مصر داشته­اند و در رشد تشیع در مصر منشأ اثر بوده‌اند.در مجموع اقدامات سیاسی بانوان شیعه در پیشبرد تشیع و پایایی آن نقشی بسزا داشته است.

دانــلود