چکیده:
این مقاله درباره «هویت سرزمینی در جایگاه یکی از مؤلفه‌های هویتی ایرانیان» بحث می‌کند؛ از این‌رو، وزن و جایگاه سرزمین در منظومه‌ فکری و هستی اجتماعی انسان از یک‌سو نقش و اهمیت سرزمین در هستی اجتماعی و هویت جمعی ایرانیان از دیگر سو بررسی می‌شود.
سخن درباره اندیشه سیاسی صفویان و عناصر این اندیشه و چگونگی به خدمت‌گیری و سازگاری این عناصر برای احیا و تقویت یکی از مؤلفه‌های هویتی ایرانیان (سرزمین)؛ هم‌چنین چگونگی بهره‌برداری صفویان از کارکرد این عناصر برای مشروعیت‌بخشی به حاکمیت خود، جنبه دیگری از مباحث این مقاله است.
 رویکرد این مقاله به هویت، نه سراپا، ایستا و بدون تغییر و نه سیال است که نتایج آنها به ترتیب به سنگوارگی هویتی و پدیده‌ای برساخته گفتمان و قدرت بینجامد؛ بلکه هویت در این رویکرد از یک سو به پایداری و رسوب‌یافتگی بعضی از عناصر و ویژگی‌ها در فرهنگ ملت‌ها و از سوی دیگر به پویایی و تحول آنها باور دارد.

دانــلود