چکیده:
ارتباطات میان فرهنگی نوعی از ارتباطات است که عهده‌دار بررسی ارتباطات و روابط میان دو فرهنگ، دو فرد از دو فرهنگ و مانند آن است و رشته‌های مختلف علمی را برای پاسخگویی به نیازهای انسان جدید با خود همراه نموده و به بشر کمک می‌کند تا خود و جهان پیرامون را بهتر بشناسد. این شناخت با پذیرش تفاوت‌های میان فرهنگ‌های مختلف میسر می‌شود؛ تیلور معتقد است به رسمیت شناختن فرهنگ‌ها و هویت‌های متفاوت اساساً به معنی به رسمیت شناختن اموری است که انسان‌ها گرامی می‌شمارند. در نظریه ارتباطات میان فرهنگی و میان گروهی اثر واتس و گیلز، گروه‌های اجتماعی، مثل گروه‌های نوجوانان و گروه‌های قومی، فرهنگ‌های خاص خود رادارند که شامل غذا، آداب‌ورسوم، ادبیات و موسیقی است. ارتباطات میان فرهنگی بر این مسئله تأکید می‌کند که فرهنگ‌ها چگونه از طریق مدیریت بر رفتارهایی مثل فاصله شخصی و ژست‌ها، از یکدیگر متمایز می‌شوند و ارزش‌های فرهنگی که زیربنای اقدامات ارتباطی فرهنگ‌های مختلف ازجمله فردگرایی-جمع گرایی، فرهنگ‌هایی با بافت فرهنگی ساده و بافت فرهنگی پیچیده و غیره است، چگونه درک می‌شود. با توجه به اینکه الگوی موجود تمایز بین فرهنگ‌های گوناگون را نمی‌پذیرد، پژوهش‌هایی جهت دانش‌افزایی در امر ارتباطات میان فرهنگی بدون تأکید بر یکسان‌سازی فرهنگ‌ها و با توجه به رسمیت شناختن فرهنگ‌های گوناگون، دارای ضرورت و اولویت است. در این بررسی پس از ترجمه مداخل ارتباطات میان فرهنگی در دائره‌المعارف بین‌المللی ارتباطات به فارسی با دقت نظری بالا، آخرین الگوی ترمینولوژیک آن تبیین می‌شود. با روش اصطلاح‌شناسی انتقادی مشخص می‌شود، باوجود ادعای این شاخه از دانش مبتنی بر پذیرش تفاوت‌ها، درروند جهانی‌شدن، یکسان‌سازی فرهنگی در راستای اهداف طبقه غالب در حال وقوع است. تحقیق حاضر با استفاده از نقد درونی و بیرونی، فهمی انتقادی از مطالعات ارتباطات میان فرهنگی به دست داده و بابیان نظریه ارتباطات میان فرهنگی قرآنی مبتنی بر اصطلاح تعارف به‌نقد و نتیجه‌گیری پرداخته است.

دانــلود