چکیده:
بوالحسن على بن محمد بن حبیب البصرى الماوردى (450-364ه 1058-974م)، فقیه، ادیب، لغوى و سیاستمدار عصر عباسى است. کتاب «البغیة العلیا فى ادب الدین والدنیا»ى او را که اینک به نام «ادب الدنیا و الدین‏» معروف است، در شمار آثار ادبى او جاى داده‏اند. موضوع این کتاب، اخلاق، فضایل دینى و آداب اجتماعى و یا به تعبیر ماوردى «اخلاق المواضعه‏» است. کتاب با نثرى ادیبانه نگارش یافته است و مشتمل است‏بر: آیات و احادیث، میراث ادبى عرب و نیز فرهنگ و ادب پیش از اسلام. شیوه ماوردى در این کتاب، چیزى است میان شیوه اهل حدیث و لغت و شیوه پژوهشگران مباحث نظرى.
کتاب در پنج‏باب ترتیب یافته است:
باب اول: فى فضل العقل و ذم الهوى
باب دوم: فى ادب العلم
باب سوم: فى ادب الدین
باب چهارم: فى ادب الدنیا
باب پنجم: فى ادب النفس

این نوشته، ترجمه قسمتى از باب چهارم کتاب است. در این مختصر سعى شده ست‏سیاق ادبى کتاب حفظ شود. (1)

دانــلود