چکیده:
در زبان عربى، القشر واللب، که عنوان یکى از رسائل متعدد ابن‏عربى است، به صورت رمزى، ارتباط ظاهرگرایى و باطن‏گرایى را بیان مى‏کند; که به ترتیب به پوسته بیرونى یک میوه و بخش درونى آن، گوشت‏یا مغز، تشبیه شده‏اند. (1) پوست (القشر) همان شریعت است‏یعنى قانون دینى ظاهرى که خطاب به همگان است و وضع شده است تا همگان از آن پیروى کنند که همان‏گونه که در جاى دیگرى نشان داده شده است، معناى «شاهراه اصلى‏» را دارد که با منشا اشتقاق نامش مربوط است. مغز (اللب) همان حقیقت است که، برخلاف شریعت، در دسترس همگان نیست، بلکه اختصاص به کسانى دارد که مى‏دانند چگونه آن را در زیر ظواهر تمیز دهند و چگونه از طریق صور بیرونى‏اى که آن را پنهان مى‏کند، و در عین حال از آن حفاظت مى‏کند و لباس مبدل به آن مى‏پوشاند، به آن دست‏یابند. (2) در رمزپردازى دیگرى، شریعت و حقیقت‏به ترتیب به عنوان «بدن ظاهرى‏» (الجسم) و نخاع (المخ) نیز معرفى مى‏شوند، که ارتباطات آنها دقیقا مانند همان ارتباطات پوست و مغز است; و بى شک رمزهاى باز هم بیشترى معادل با این رمزها مى‏توان یافت.

دانــلود