چکیده:
آیت‌‌الله صافی‌ گلپایگانی یکی از فقهایِ خبرگان قانون اساسی بود که در جاسازی ادبیات فقهیِ شیعه ‌‌اثنی‌‌عشری در جمهوری‌ اسلامی ‌ایران نقش مؤثری داشت؛ همچنین فقیهی که در طرد و نفی عرفی‌کردن جامعه در هشت‌ سال دبیریِ شورای نگهبان، نقشی اساسی ایفا کرد و نهایتاً در چهره مجتهد و مرجعِ مروج فقه سنتی ظهور کرد؛ زیرا به مواردی نظیرِ حجاب، وزیرشدن زنان، تفکیک جنسیتی، اختلاط زن و مرد، حضور زنان در ورزشگاه‌ها، حرمت مطلقِ موسیقی و فلسفه و عرفان‌‌اسلامی حساسیت نشان می‌‌داد؛ ازاین‌‌رو تحقیق در اندیشه او ضروری می‌‌سازد مشخص شود آیا دولت یا حکومتِ پیشنهادی او دولتی اقتدارگراست یا دولتی مردمی است. با نظرداشت این مسئله، سؤال اصلی مقالۀ حاضر این است‌‌که مبانی، ماهیت و وظایف (کارویژه‌‌هایِ) دولت‌ اسلامیِ جامعه‌ منتظِر در دیدگاه آیت‌‌الله صافی‌ گلپایگانی چیست. پاسخ به این پرسش با چارچوب نظریِ تحلیل پارادایمی، در قالب ادبیات فقه سیاسیِ اسلام سیاسی و با روش تحلیل محتوا، با تکیه بر آثار اصلی وی انجام گردید و نتیجه‌‌اش این شد که ماهیت حکومت یا دولت برآمده از اندیشه وی، دولتی توحیدی در قالب امامت بوده ‌است که مواردی مانند مرز، منطقه و کشور آن را محدود نمی‌کند و هیچ فترتی هم نخواهد داشت. این حکومت علاوه بر دنبال‌کردن کارویژه تأمین معاش، رفاه و آسایش مردم، وظیفه اصلی خود را تحقق و اجرای احکام اسلامی و دفاع از دین خدا می‌‌داند.

دانــلود