چکیده:
سازمان وکالت، شبکه‌ای از وکلای به‌هم‌پیوسته بود که در عصر حضور ائمه(ع)، وظیفه‌ سامان‌دهی امور شیعیان را در امور مرتبط با امام بر عهده داشت. این سازمان در روزگار امام هادی(ع) با توجه به شرایط سیاسی پدیدآمده توسط دستگاه خلافت عباسی، دوران جدیدی از فعالیت خود را تجربه ‌کرد که لازمه‌ آن، انجام فعالیت‌ها به صورت پنهانی و دوری‌جستن از هرگونه تنش و اختلاف درونی بود. این شرایط حساس، می‌طلبید تا امام هادی(ع) به عنوان رهبر عالی این سازمان، بستر‌ها و عوامل تنش‌زایی در فعالیت‌های کارگزارانش را رصد کند؛ تا در موقع لزوم، با ارائه راهکارهایی در پیشگیری یا برون‌رفت از تنش، سازمان را هدایت کند و به‌سلامت، از خطرهای پیش‌ رو گذر دهد. استقرای اطلاعات تاریخی مرتبط با وکلای امام هادی(ع) از منابع کتابخانه‌ای و سپس بررسی و تحلیل آنها، مؤید این فرضیه است که امام هادی(ع) با آگاهی از بسترهای بروز تعارض و تنش در سازمان وکالت، در درجه نخست در صدد پیشگیری از بروز تعارض بوده‌ و در مواجهه با تنش‌های پدیدآمده نیز با بهره‌گرفتن از راهکارهای مختلف که در متن مقاله به‌تفصیل معرفی شده، سازمان را در برابر خطرات پیرامونی حفظ نمود

دانــلود