چکیده:
بدحجاب فقط کسی نیست که حد واجب حجاب شرعی را رعایت نمی‌کند؛ ممکن است کسی با وجود رعایت کامل حجاب، وضع ظاهرش، نوع رفتارش با مردان، نوع سخن‌گفتن و راه‌رفتنش، حتی نوع نگاهش به افراد و اطرافش و در یک کلام، نوع «رفتار ارتباطی» او در اجتماع به گونه‌ای باشد که «زبان‌دار»^[1] باشد؛ یعنی با زبان بی‌زبانی توجه نامحرمان را به خود جلب کند. گفتنی است ویژگی خودنمایی و به تعبیری زبان‌داربودن رفتار و پوشش، ربطی به آگاهی و قصد فاعل رفتار یا پوشش ندارد و ممکن است کاملاً ناآگاهانه و غیرعمدی باشد. برای پیشگیری از بدحجابی، روش‌های متعددی وجود دارد که بیان آن هم برای افراد بدحجاب لازم است و هم برای آنان که ترس از بدحجاب‌شدنشان وجود دارد. در پیشگیری از معضل بدحجابی، برخی وظایف بر عهده دولت و حاکمیت و برخی بر عهده افراد جامعه است. در این نوشتار با روش تحلیلی - توصیفی، به بررسی روش‌های پیشگیری از بدحجابی در عرصه‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی پرداخته می‌شود.   .[1] مرتضی مطهری، مسئله حجاب، ص 80.

دانــلود