چکیده:
اخباریان
قرن 11 اگرچه مدعی زدودن پیرایه‎های عقلانی از دین و پیروی از اخباریان زمان ائمه:
بودند، اما در واقع با آنها تفاوت بنیادین داشتند. آنها دخالت فهم مستقل انسانی را
در حوزه دین مردود می‎شمردند و این روش  را در حوزه‎های
مختلف دین بکار می‎بردند و علاوه بر اینکه مانند
عقل گرایان عقل را قادر به جعل حکم شرعی نمی دانستند، در کشف حکم شرعی نیز تمایل
چندانی به استفاده از عقل نداشتند. چنانچه با وجود پذیرش ذاتی بودن حسن و قبح،
وجوب و حرمت ذاتی را رد می‎کردند. آنها حکم شرعی را بر
لوازمی که عقل پس از صدور حکم شرعی و با توجه به آن، استخراج می‎کند، بار نمی نمودند و معتقد بودند عقاید را فقط باید از راه ائمه: به دست
آورد؛ اگرچه گاهی در اثبات مبانی شریعت احساس نیاز به عقل پیدا کرده‎اند. در بحث تعارض عقل و نقل نیز نقل را مقدم می‎ساختند.
در این تحقیق، از روش توصیفی استفاده شده است و روش جمع آوری اطلاعات، کتابخانه‎ای می‎باشد.

دانــلود