چکیده:
یکی از عوامل مهم رشد آدمی، حساسیت به انجام گناه در جامعه است. نقطه مقابل این مسأله، بی‌تفاوتی نسبت به جرم و گناه در جامعه است که موجب رکود و سقوط انسان خواهد شد. گناه و معصیت دارای دو بعد فردی و اجتماعی است. گاه انسان در منزلش مرتکب گناهی می‌شود و برای مثال نماز نمی‌خواند یا شراب می‌نوشد. اگرچه انجام این کارها بسیار زشت و ناپسند است، اما فردی است؛ این در حالی است که گاهی گناه و معصیت در سطح جامعه رخ می‌دهد؛ مانند رباخواری، رشوه‌گیری، اختلاس، بدحجابی، گرانفروشی و ... . سکوت و بی‌تفاوتی در برابر چنین گناهانی، هم فرد و هم جامعه را به سقوط و تباهی می‌کشاند؛ زیرا بی‌تفاوتی در مقابل گناه، ابتدا فرد و جامعه را به جامعه‌ای مرده و راکد تبدیل می‌کند و سپس موجب سقوط و انحطاط آن می‌شود. اهمیت حساسیت به گناه در جامعه که در واقع مسأله مهم امر به معروف و نهی از منکر است تا آنجاست که رسول‌خدا(ص) درباره عواقب بی‌تفاوتی نسبت به آن فرموده است: «نُزِعَتْ‏ مِنْهُمُ‏ الْبَرَکَاتُ‏ وَ سُلِّطَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ نَاصِرٌ فِی الْأَرْضِ وَ لَا فِی السَّمَاء؛^[1] برکت‌ها از آنها جدا می‌‌شود و بعضی [به ستم] بر بعض دیگر مسلط می‌گردند و دیگر برای آنها یاوری در زمین و آسمان نخواهد بود». امیرالمؤمنین7 نیز انسانی را که نهی از منکر را ترک کرده است، به مُرده تشبیه نموده و فرموده است: «مَنْ تَرَکَ‏ إِنْکَارَ الْمُنْکَرِ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ [وَ یَدِهِ] فَهُوَ مَیِّتٌ بَیْنَ الْأَحْیَاءِ؛^[2] کسی که با قلب و زبان [و دستش] کار ناپسند را انکار نکند، پس او مرده‌ای میان زندگان است».



[1]. محمد بن حسن طوسی؛ تهذیب الاحکام؛ ج 6، ص 181.


[2]. محمد بن حسن حر عاملی؛ وسائل الشیعه؛ ج 16، ص 132.

دانــلود