چکیده:
تعبد به قیاس از نظر عقل منعى ندارد و نسبت دادن عدم امکان تعبد به شیعه, صحیح نیست.
تحصیل مناط در قیاس از سه راه تحقیق, تنقیح و تخریج مناط میسور است. در فقه اهل سنت مناط ظنّى معتبر است, ولى در فقه شیعه مناطى معتبر است که قطعى باشد. از این رو, قیاس مورد قبول شیعه به برهان بازمى گردد و از میان قیاس هاى منصوص العلة, اولویت, تنقیح مناط و مستنبط العله, قیاس مستنبط العله که مناط آن ظنى است, اعتبارى ندارد. ادعاى کسانى که با سیاسى دانستن مواضع امامان معصوم(ع) در برابر قیاس و یا با تفاوت گذاشتن میان تمثیل منطقى و قیاس اصولى و نیز حمل روایات منع از قیاس به تنزیل نصوص بر مناط عقلى درصدد توجیه و تثبیت قیاس ظنى هستند, خلاف واقع و روایات نهى از قیاس است. و حتى بخش اندکى از روایات که به قیاس به معناى تنزیل نصوص بر مناط عقلى ناظر است, از حیث ملاک شامل قیاس فقهى نیز مى شود.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد