چکیده:
ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن، ماه انس با قرآن، ماه بهار قرآن، و ماه گسترده‌شدن سفره شناخت و بهره‌بردارى فکرى و معنوی از قرآن است؛ ماهى که قلب پیامبر اکرم(ص) در آن همۀ قرآن را از فرشته وحى دریافت کرد و قرآن از نزد پروردگار عالم بر قلب نورانى خاتم پیامبران منعکس شد؛ ماهى که مسلمان‌ها با روزه‌گرفتن و راز‌ و‌ نیاز، با زمینه‌سازى و آمادگى روحی و معنوى به استقبال بهره‌مندی از قرآن مى‌روند و مى‌خواهند در پرتو آثار پربرکت اعمال خالصانه در این ماه توبه و تطهیر، رابطه خود را با قرآن نزدیک‌تر کنند و تصمیم بگیرند رابطه خویش با خداوند را همواره استوارتر و محکم‌تر نمایند. قرآن همانند روح ماه رمضان است که در کالبد آن تجلّی کرده است و جایگاه آن را چندبرابر نموده است. به فرموده امیرمؤمنان علی(ع) قرآن بهار قلب‌هاست: «و تَفَقَّهوا فیه فَاِنَّه رَبیعُ القُلوب»^[1] و امام باقر(ع) فرمود: «بهار قرآن، ماه رمضان است»^[2] و امام صادق(ع) شب قدر را قلب ماه رمضان می‌داند: «قلب شهر رمضان لیله القدر»؛^[3] بنابراین شایسته است با بهره‌گیری از فرصت طلایی ماه مبارک رمضان برکات انس با قرآن را در زندگی خود سرازیر نماییم.   [1]. محمدباقر مجلسى، بحار الانوار، ج 96، ص 386. 3. نهج البلاغه، خطبه 110. [3]. محمدباقر مجلسى، بحار الانوار، ج 96، ص 386.

دانــلود