چکیده:
روابط علمای معتزلی و خلفای عباسی، از عصر هارون تا پایان واثق، نقش بسزایی در شکل‌گیری و جهت‌دهی به فضای سیاسی و فکری زمانه آنان داشت. این پژوهش، با استفاده از تحلیل کنش‌گرایانه و شیوه تبیین تاریخی با استفاده از منابع کلامی و تاریخی، سعی در بیان روابط دوسویه علمای معتزلی و خلفای عباسی دارد تا روشن شود این تعاملات در چه ابعادی بوده؟ و چه نتایجی دربرداشته است؟ یافته‌ها بیانگر آن است، با وجود آنکه این دوره به عنوان دوره‌ همکاری معتزله و خلفای عباسی مطرح است، اما این روابط، تابعی از قواعد رفتاری دین‌مداران و سیاست‌مداران، ضرورت‌های حکمرانی خلفا و برخی پیامدهای آن بوده و ازاین‌رو، از یک مشی ثابت پیروی نکرده است

دانــلود