چکیده:
چکیده شکوه تمدن اسلامی‌ در گرو احساس کرامت نفس و عزت فرد در جامعه است که در پرتو توانمندی‌ها، داشته‌ها و ارزش‌های اسلامی تجلّی می‌یابد. رشد و تثبیت این باور، حاصل عملکرد تعلیم و تربیت در این عرصه و جایگاه آن در برنامه‌های تربیتی است. پژوهش پیش رو با رویکرد کیفی و روش پژوهش استنتاجی (الگوی بازسازی فرانکنا) به این راهبرد تربیتی و ساختار آن در آموزه‌های دینی پرداخته است. بر این پایه، ضمن بررسی مفهوم کرامت و جایگاه و ضرورت آن در انسان‌شناسی اسلامی، نخست به تبیین پیامدهای کرامت نفس به‌عنوان یک روش تربیتی پرداخته و سپس شیوه‌های ظهور و تقویت آن در نظام تربیتی اجتماعی را بیان کرده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد تربیت کریمانه، شیوه خاص ارتباطی بین مربی و متربّی در انسان‌شناسی اسلامی است و در نظام‌های حقوقی، اخلاقی و اجتماعی نیز از عوامل مهم‌ و مؤثر قلمداد می‌گردد. ضرورت انجام رسالت تعلیم و تربیت در نظام اجتماعی از یک سو و تمایل ذاتی و فطری به کسب کرامت و احساس ارزشمندی افراد از سوی دیگر، تعلیم و تربیت را به این روش تربیتی خاص سوق می‌دهد؛ روشی که می‌تواند روح عزت‌مندی را در متربّی بیدار و استمرار آن را تضمین کند.

دانــلود