چکیده:
امپراطوری عثمانی از قدرت نظامی عمده‏ای در خاورمیانه، شمال آفریقا و بخش‏هایی از اروپا برخوردار بود. بنابراین قدرت‏های استعماری اروپا به عثمانی به عنوان یک دشمن عمده و سد نفوذ در این نواحی نگاه می‏کردند. از این رو در قرن نوزدهم تلاش قدرت‏های اروپایی برای درهم شکستن عثمانی شدت گرفت و بسیاری از مناطق تحت نفوذ عثمانی در اروپا به تحریک کشورهای بزرگ این قاره از امپراطوری عثمانی جدا شد. در شمال آفریقا نیز مصر ، الجزایر و مراکش در قرن نوزدهم به اشغال نیروهای انگلستان و فرانسه درآمد و از دست امپراطوری عثمانی خارج شد.

دانــلود